Ελληνοτουρκικός αστικός ανταγωνισμός και υγειονομική/οικονομική κρίση: Η διπλή πολεμική προπαρασκευή του ελληνικού κράτους εναντίον του εχθρού-λαού. Ι O ανταγωνισμός των αστικών τάξεων της Ελλάδας και της Τουρκίας και η κρατική διαχείριση της κρίσης που ξέσπασε με την εμφάνιση της πανδημίας συναποτελούν εδώ και αρκετούς μήνες τους δύο βασικούς μοχλούς πίεσης του ελληνικού κράτους εναντίον της πολυεθνικής εργατικής ταξης και των φτωχότερων λαϊκών στρωμάτων. Μετά από τη δεκαετή βίαιη νεοφιλελεύθερη αναδιάρθρωση, που στην Ελλάδα πήρε την ειδική μνημονιακή έκφραση που βιώσαμε σε αριστερές και δεξιές εκδοχές, ανοίγει ένας νέος κύκλος επίθεσης σε όσες εργατικές και λαϊκές κατακτήσεις έχουν απομείνει. Στο όνομα...

Τους τελευταίους μήνες η νεοφιλελεύθερη/ακροδεξιά κυβέρνηση μέσω των ελεγχόμενων ΜΜΕ έχει ξεκινήσει έναν καταιγισμό επικοινωνιακής προπαγάνδας για τις φυλακές, με σκοπό τη δημιουργία ενός ασφυκτικού πλαισίου και τη μεθοδική κατάργηση δικαιωμάτων, τα οποία έχουν κατακτηθεί με το ίδιο το αίμα των κρατουμένων. Δεν είναι δικαιώματα που χαρίστηκαν από μια φιλεύσπλαχνη εξουσία, είναι κατακτήσεις που κερδήθηκαν με σκληρούς αγώνες, εξεγέρσεις, βασανιστήρια, απεργίες πείνας, στερήσεις. Σε αυτήν την επικοινωνιακή εκστρατεία οι φυλακές παρουσιάζονται περίπου σαν τόπος διακοπών και αναψυχής, με κελιά πολυτελείας και σκανδαλώδεις ανέσεις. Ακριβώς όπως παρουσίαζε η χούντα τους τόπους εξορίας. Ο γκεμπελισμός τους έχει φτάσει σε τέτοιο σημείο ώστε...

Στις 23 Σεπτεμβρίου μετά από «ανώνυμο» τηλεφώνημα η “αντι”τρομοκρατική προχώρησε στη σύλληψή μου και στην έρευνα αποθήκης που νοίκιαζα στο Κουκάκι, εντός της οποίας βρέθηκε ποσότητα εκρηκτικής ύλης, πυροκροτητών και σφαιρών. Στη συνέχεια προφυλακίστηκα με διογκωμένο κατηγορητήριο, αφού τα πλημμελήματα της απλής κατοχής εκρηκτικών και πυρομαχικών αναβαθμίστηκαν χωρίς το παραμικρό στοιχείο στο κακούργημα της «παράνομης κατοχής εκρηκτικών υλών για διάπραξη κακουργήματος». Ας ξεκινήσουμε, λοιπόν, με το «ποινικό» σκέλος της υπόθεσης, πριν μπούμε στην πολιτική της ουσία. Δεν είναι η πρώτη φορά που η “αντι”τρομοκρατική χρησιμοποιεί τη μέθοδο του «ανώνυμου» τηλεφωνήματος για να θέσει αγωνιστές και αγωνίστριες στο στόχαστρο της καταστολής,...

Κλεισμένος στα υπόγεια κελιά της δημοκρατίας τους παρακολουθώ από τα πληρωμένα φερέφωνα τους τις άναρθρες κραυγές τους για “το τέλος της ασυδοσίας των αδειών, δεσμεύσεις για αναβάθμιση και νοικοκύρεμα των φυλακών και φυλακές στολίδια”. Το κράτος με εκτελεστικό όργανο την ακροδεξιά κυβέρνηση ετοιμάζετε να σφραγίσει τους τάφους των ζωντανών νεκρών. Το 1993 και ενώ βρισκόμουν στις φυλακές της Λάρισας στην ακτίνα Β’ καταργήθηκε η θανατική ποινή και θεσπίστηκε το 1/5 τώρα το 1/5 μετά τα 10 έτη πάει στα 2/5 που σημαίνει ότι όσοι εκτίουν ποινή 20 έτη δεν θα πάρουν ποτέ άδεια γιατί θα την έχουνε βγάλει μέρα- μέρα....

Δεν ξέρω αν είναι κοινότοπη η σκέψη που κάνω με αφορμή τους θανάτους λόγω κορωνοϊού, αλλά εν μέσω των απαγορεύσεων που έχουν επιβληθεί – και είναι συζητήσιμη η υπερβολή ή η χρησιμότητα τους, όσο και αν προβάλλονται αναγκαίες για το κοινό καλό όλων μας- για μένα κάτι μένει ξεκρέμαστο. Παρακολουθώντας γιατρούς και νοσηλευτές ειλικρινά συγκινημένους να καταθέτουν σε δημοσιογράφους την τραγική συνθήκη των νοσούντων ανθρώπων να πεθαίνουν μόνοι τους μέσα στις ΜΕΘ, γεννιούνται μερικά ερωτήματα. Γιατί οι ασθενείς που πεθαίνουν πρέπει να αφήνουν τούτο το «μάταιο» κόσμο μόνοι μεταξύ βέβαια γιατρών, νοσοκόμων και άλλων ασθενών, απουσία των οικείων τους; Στις...